Γιατί δεν είναι όλο το λογισμικό της κυβέρνησης ανοιχτού κώδικα;

ffH ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος αγοραστής κώδικα στον κόσμο. Γιατί, λοιπόν, αυτός ο χρηματοδοτούμενος από τους φορολογούμενους κώδικας, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατικής διακυβέρνησης, παραμένει κρυφός για το κοινό; Υπάρχουν, μάλιστα, δύο σκέλη στο ερώτημα αυτό: Γιατί η κυβέρνηση τόσο συχνά βασίζεται σε κλειστές πλατφόρμες και γιατί μετά την κατασκευή τους δεν είναι ο κώδικας διαθέσιμος στο κοινό;

Χρησιμοποιώντας ανοιχτό κώδικα

Είναι πολύ πιο εύκολη η συνεισφορά στην ανάπτυξη ανοιχτού κώδικα όταν δουλεύει κανείς σε ανοιχτή πλατφόρμα. Ωστόσο, συνήθως η πρώτη και κύρια επιλογή για την κυβέρνηση είναι οι «αγοραστές» ιδιόκτητες πλατφόρμες από την αρχή έως το τέλος, οι οποίες βάζουν την κυβέρνηση σε τροχιά κλειστού κώδικα.

Η ζήτηση για «επιχειρηματικές» λύσεις

Υπάρχει ένας καλός συνδυασμός ΦΑΑ – φόβου, αβεβαιότητας και αμφιβολίας – στα κυβερνητικά γραφεία που είναι υπεύθυνα για τις ΤΠΕ, σύμφωνα με τον οποίο ο ανοιχτός κώδικας είναι λιγότερο ασφαλής, με λάθη ή πιο δαπανηρός και θα δημιουργεί προβλήματα για μία ζωή, σε αντίθεση με την επιλογή μιας «αγοραστής» λύσης. Για κάποιους, εάν ένας οργανισμός «κόψει μια επιταγή» σε έναν προμηθευτή λογισμικού, ξέρει τι παίρνει. Η σύμβαση περιγράφει χαρακτηριστικά, αναβαθμίσεις, χρονοδιαγράμματα και αποδίδει την ευθύνη σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Το πιο σημαντικό, ο πωλητής παρέχει έναν αριθμό τηλεφώνου που ο οργανισμός μπορεί να καλέσει, εάν χρειαστεί βοήθεια. Η εναλλακτική “αναρτήστε το ερώτημά σας στο φόρουμ υποστήριξης και κάποιος θα απαντήσει” μπορεί να ακούγεται τρομακτική για ένα CIO (Chief Information Officer).

Υπάρχουν λιγότερα κοστούμια στον ανοιχτό κώδικα

Πριν καν λάβει χώρα η συναλλαγή, η πλατφόρμα κλειστού κώδικα μάλλον θα διαθέτει μια εντυπωσιακή μαρκετίστικη σελίδα και τουλάχιστον ένα στέλεχος πωλήσεων που θα παραβρίσκεται σε συναντήσεις, πράγματα, δηλαδή, που οι πλατφόρμες ανοιχτού κώδικα παραδοσιακά δεν κάνουν, εκτός από το Red Hat και κάποιες ακόμη. Και όταν το γραφείο του CIO ζητά «επιχειρηματικά χαρακτηριστικά» όπως διαδρομές ελέγχου ή συμβατότητα με συγκεκριμένες απαιτήσεις, μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι η λύση κλειστού κώδικα, θα είναι «πανέτοιμη» να τα προσφέρει στην επόμενη έκδοση.

Ανάδοχοι κλειστού κώδικα

Τέλος, αυτές οι πλατφόρμες κλειστού κώδικα είναι αυτό που ξέρουν συνήθως οι ανάδοχοι της κυβέρνησης, γιατί είναι αυτό που διδάσκεται στα προγράμματα επιστήμης των υπολογιστών και ό, τι έχουν κληθεί συνήθως μέχρι τώρα να παράσχουν. Εάν μια έμπειρη εταιρεία ανάπτυξης λογισμικού έχει ένα σωρό ColdFusion developers, όταν συμμετέχει σε έναν διαγωνισμό, αυτό που πρόκειται να προτείνει είναι η χρήση ColdFusion. Για να μην αναφέρουμε ότι τα ίδια τα RFP της κυβέρνησης μπορεί να ευνοούν την τεχνολογική κληρονομιά που ήδη γνωρίζουν. Όλα αυτά σημαίνουν ότι πριν καν να γραφτεί η πρώτη γραμμή του κώδικα, οι πιθανότητες είναι ήδη εναντίον.

Συμβολή στον ανοικτό κώδικα

Με εξαίρεση τις 18F (ψηφιακές υπηρεσίες), την Υπηρεσία Οικονομικής Προστασίας του Καταναλωτή (CFPB), και μερικές ακόμη, η κυβέρνηση δεν γράφει κώδικα. Στην πραγματικότητα, σπάνια έχει την τεχνογνωσία να το κάνει, ακόμη κι αν ήθελε. Αντ’ αυτού, παίζει παραδοσιακά το ρόλο του μη-τεχνικού διαχειριστή των προγραμμάτων, παρέχοντας προδιαγραφές για τις λειτουργικές απαιτήσεις και κάνει την επιλογή ενός εργολάβου ο οποίος θα παραδώσει το τελικό προϊόν. Το προσωπικό των κυβερνητικών φορέων που επιβλέπει τη σύμβαση σπάνια έχει επαφές με την open source κοινότητα και συνήθως δεν έχει την παραμικρή ιδέα για αυτό. Ως αποτέλεσμα, ο ανοιχτός κώδικας δεν παίρνει παραδοσιακά μέρος «στον διάλογο».

Ροές εργασιών κλειστού κώδικα

Όσον αφορά τον πραγματικό μηχανισμό ανάπτυξης λογισμικού, η σύμβαση συνήθως προβλέπει μια ροή εργασίας σύμφωνα με την οποία ο οργανισμός δεν βλέπει καν τον κώδικα μέχρι να είναι ήδη έτοιμος. Ακόμα και αν ζητηθεί, οι ανάδοχοι δεν έχουν εμπειρία σε σύγχρονες, ανοικτού κώδικα ροές εργασίας, αυξάνοντας έτσι ακόμη περισσότερο την απόσταση μεταξύ ανοικτού κώδικα και κυβέρνησης.

Ανακαλύπτοντας τον τροχό ως επιχειρηματικό μοντέλο

Επίσης, μάλλον οι εργολάβοι έχουν ένα σοβαρό αντικίνητρο στο «άνοιγμα» του κώδικά τους, θεωρώντας ότι οι τεχνικές απαιτήσεις πιθανόν δεν διαφέρουν και πολύ από υπηρεσία σε υπηρεσία. Το άνοιγμα των λύσεων, συνεπώς, θα μπορούσε να μειώσει τη ζήτηση για τον ίδιο κώδικα που γράφεται για δεύτερη φορά σε βάρος του φορολογούμενου.

Η κουλτούρα του «όχι»

Εφόσον αναπτυχθεί, χρειάζεται τεράστια ανθρωποπροσπάθεια για να ξεπεραστεί η καλά προφυλαγμενη «αδράνεια» των δημόσιων φορέων. Η ασφάλεια μάλλον θα πει όχι. Οι νομικοί μάλλον θα πουν όχι. Θα πρέπει να εξασφαλισθούν μια σειρά από εγκρίσεις. Θα πρέπει να γίνει σύμβαση συντήρησης. Θα πρέπει να εξασφαλισθεί μια πολιτική δέσμευση. Σε έναν κόσμο ανταγωνιστικών προτεραιοτήτων, οι δημόσιοι υπάλληλοι πιθανότατα θα επιλέξουν να προχωρήσουν στο επόμενο έργο, αντί να ξοδέψουν μήνες για την καταπολέμηση του ανοσοποιητικού συστήματος της γραφειοκρατίας ώστε να αλλάξει.

Σύγκρουση πολιτισμών

Ακόμα και αν μια υπηρεσία καταφέρει να ανοίξει τον κώδικα, η open source κοινότητα ακολουθεί ένα σύνολο κανόνων πολύ διαφορετικό από την άκαμπτη ιεραρχία της κυβέρνησης. Οι κρατικές υπηρεσίες δεν γνωρίζουν πάντα τον καλύτερο τρόπο να εμπλέξουν την open source κοινότητα ή πώς να ενσωματώσουν μια ροή εργασίας ανοιχτού κώδικα μέσα στη δική τους κουλτούρα εντολών και ελέγχου. Η υποστήριξη μιας κοινότητας ανοιχτού λογισμικού παίρνει χρόνο, κάτι που συνήθως λείπει από τους δημόσιους υπαλλήλους.

Η διαφάνεια ως υποχρέωση

Το άνοιγμα του κώδικα εκθέτει μία υπηρεσία σε αυστηρή κριτική από «ειδικού». Η μη-τεχνική υπηρεσία συνήθως δεν έχει τη δυνατότητα να αξιολογήσει η ίδια τον κώδικα και είναι συχνά προτιμότερο να κρύψει τα πράγματα κάτω από το χαλί. Επιπλέον, μερικές φορές τα οφέλη του ανοιχτού κώδικα δεν επιτυγχάνονται στο σύνολό τους, γεγονός που δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως αντίβαρο στην κακή κριτική.

Τι πρέπει να αλλάξει

Για να αντιστραφεί το κλίμα, τρία πράγματα πρέπει να αλλάξουν:

  • Πρώτον, οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να αποκτήσουν μια καλύτερη κατανόηση για τις αρετές του ανοιχτού κώδικα. Οι υπηρεσίες που χρησιμοποιούν ήδη ανοιχτό κώδικα πρέπει να «διαδώσουν τα νέα». Τα επιτυχημένα έργα ανοιχτού κώδικα πρέπει να αποτελέσουν παραδείγματα καλών πρακτικών και να εμπνεύσουν την επόμενη γενιά των υποστηρικτών του ανοικτού κώδικα εντός της κυβέρνησης.

  • Δεύτερον, ακόμη και όταν η κυβέρνηση δεν το απαιτεί ρητά, ως ειδικοί εμπειρογνώμονες, οι ανάδοχοι έχουν καθήκον να διερευνήσουν εναλλακτικές λύσεις ανοικτού κώδικα και να εκπαιδεύσουν την αγορά. Κάθε απλός παρατηρητής μπορεί να δει προς τα πού βαδίζει η αγορά. Η δημιουργία δεξιοτήτων γύρω από τις τεχνολογίες αιχμής του σήμερα είναι σημαντική. Είναι πιο πρακτικό για την κυβέρνηση να κάνει το σωστό κι όχι αυτό που κάνει πάντα.

  • Τέλος, η open source κοινότητα πρέπει να εντείνει την προσπάθειά της, ξεπερνώντας την αντίληψη ότι ο ανοιχτός κώδικας είναι γραμμένος από χομπίστες, καθιστώντας σαφές το τι προσφέρει και τι ζητάει, ποια είναι τα οφέλη από τις επενδύσεις σε ανοιχτό κώδικα και καταρρίπτοντας την «εμείς εναντίον αυτών” νοοτροπία.

Γιατί δεν είναι όλο το λογισμικό που χρησιμοποιεί κυβέρνηση ανοιχτό; Επειδή έχει σχεδιαστεί μια ολόκληρη αλυσίδα αξίας για να παράγει λογισμικό κλειστού κώδικα, αποτελώντας ένα σύστημα σε ισορροπία, με λίγα κίνητρα εναντίον του. Η τεχνολογία έχει κάνει την ανοιχτή συνεργασία ευκολότερη τα τελευταία χρόνια και, ως εκ τούτου, το οικοσύστημα ανοιχτού κώδικα έχει εξαπλωθεί. Ωστόσο, όπως και με όλες τις τεχνολογίες, η κυβέρνηση είναι ακόμα μερικά χρόνια πίσω ως προς την υιοθέτησή του.

Ας ελπίσουμε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει.

Πηγή: Ben.Balter.com. Αναδημοσιευτέο με Άδεια Creative Commons.

Αφήστε μια απάντηση

Social Media Auto Publish Powered By : XYZScripts.com